Opis filmu: Tak daleko, tak blisko

Tak daleko, tak blisko to niezwykle poetycki film Wima Wendersa, będący kontynuacją kultowego Nieba nad Berlinem. Reżyser ponownie zaprasza nas do świata aniołów obserwujących życie śmiertelników, tym razem z perspektywy Cassiela, granego przez Otto Sandera.

Cassiel, podobnie jak Damiel w poprzednim filmie, staje przed dylematem wyboru między wieczną egzystencją anioła a doświadczeniem ludzkiego życia. Sander doskonale oddaje tę wewnętrzną walkę i fascynację światem ludzi. Jego postać jest pełna melancholii i refleksji nad naturą człowieczeństwa.

Bruno Ganz powraca jako Damiel, teraz już człowiek, który odnajduje szczęście u boku Marion. Jego interakcje z Cassielem są jednymi z najbardziej wzruszających momentów filmu. Gościnny występ Petera Falka oraz niespodziewana rola Michaiła Gorbaczowa dodają produkcji wyjątkowego charakteru.

Horst Buchholz jako Tony Baker wprowadza do filmu element kryminalnej intrygi, która kontrastuje z duchowym poszukiwaniem Cassiela. Nastassja Kinski jako tajemnicza Raphaela wnosi mistyczny pierwiastek do fabuły.

Wenders ponownie korzysta z czarno-białej estetyki przeplatanej kolorowymi scenami, co dodatkowo podkreśla dualizm świata aniołów i ludzi. Muzyka autorstwa Laurenta Petitganda idealnie komponuje się z obrazami Berlina lat 90., tworząc niepowtarzalny klimat.

Tak daleko, tak blisko to film dla tych, którzy cenią sobie głębokie refleksje nad sensem życia i naturą ludzkiej egzystencji. Wenders udowadnia po raz kolejny swoją mistrzowską umiejętność łączenia poezji z kinem.