Rok odkrycia (El año del descubrimiento) to dokumentalny majstersztyk, który przenosi widza do Hiszpanii lat 90., ukazując złożoność społecznych i politycznych przemian tamtego okresu. Reżyser Luis López Carrasco w mistrzowski sposób splata archiwalne materiały z wywiadami przeprowadzonymi współcześnie, tworząc film pełen głębi i refleksji.
Film koncentruje się na wydarzeniach z 1992 roku w Kartagenie, kiedy to rosnące niezadowolenie społeczne doprowadziło do gwałtownych protestów. W tle sukcesów związanych z organizacją Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie oraz wystawy Expo '92 w Sewilli, Carrasco pokazuje drugą stronę medalu – bezrobocie, zamknięcie fabryk i kryzys gospodarczy, który dotknął wielu Hiszpanów.
Narracja filmu jest niezwykle przemyślana. Carrasco unika typowego dla dokumentów moralizatorstwa, oddając głos zwykłym ludziom, którzy dzielą się swoimi wspomnieniami i doświadczeniami. Dzięki temu Rok odkrycia staje się nie tylko kroniką historyczną, ale również intymnym portretem społeczeństwa na rozdrożu.
Jednym z najbardziej uderzających elementów filmu jest jego wizualna estetyka. Carrasco korzysta z podzielonego ekranu, co pozwala na równoczesne przedstawienie różnych perspektyw i narracji. To artystyczne podejście nie tylko wzbogaca warstwę wizualną filmu, ale również podkreśla złożoność opowiadanej historii.
Rok odkrycia to film wymagający uwagi i refleksji. To nie tylko dokument o przeszłości Hiszpanii, ale także uniwersalna opowieść o ludzkiej walce z niesprawiedliwością oraz o nadziei na lepsze jutro.