Platforma to film, który bez wątpienia zaskakuje swoją oryginalnością i śmiałością w przedstawianiu społeczeństwa jako alegorycznej struktury. Reżyser Galder Gaztelu-Urrutia stworzył dystopijny świat, w którym jednostki są zmuszone do walki o przetrwanie w pionowej więzienno-jadalni.
Ivan Massagué wcielający się w postać Gorenga prowadzi nas przez labirynt moralnych dylematów. Jego transformacja z idealisty do człowieka walczącego o życie jest nie tylko wiarygodna, ale i poruszająca. Współwięzień Trimagasi, grany przez Zoriona Eguileora, stanowi dla Gorenga zarówno mentora, jak i przeciwnika, co dodaje filmowi głębi psychologicznej.
Platforma jest brutalnym komentarzem na temat współczesnego społeczeństwa i nierówności społecznych. Każdy poziom tej dziwacznej konstrukcji symbolizuje klasę społeczną, a jedzenie jako zasób staje się metaforą ograniczonych dóbr. Film zmusza widza do refleksji nad konsumpcją i egoizmem jednostek.
Wizualnie film jest surowy i minimalistyczny – betonowe ściany oraz ograniczona paleta kolorów podkreślają klaustrofobiczny charakter miejsca akcji. Muzyka Mikel Salasa wzmacnia uczucie napięcia i niepokoju.
Chociaż Platforma może wydawać się zbyt dosłowna w swoim przesłaniu, jej moc tkwi w prowokowaniu dyskusji na temat etyki i ludzkiej natury. To film, który pozostawia widza z poczuciem niepokoju i pytaniami bez łatwych odpowiedzi.