Carole Lombard, urodzona w 1908 roku, zyskała sławę jako jedna z najbardziej błyskotliwych gwiazd komedii screwball w Hollywood. Jej talent do wyrażania zarówno subtelności emocjonalnej, jak i komediowego timingu uczynił ją ulubienicą amerykańskiej publiczności lat 30. i 40.
Lombard zaczęła swoją karierę w epoce niemego kina, ale prawdziwy rozkwit jej talentu nastąpił wraz z nadejściem filmów dźwiękowych. W 1936 roku wystąpiła w filmie Mój pan mąż (My Man Godfrey), gdzie zagrała obok Williama Powella, co przyniosło jej nominację do Oscara za najlepszą aktorkę pierwszoplanową. Jej rola Irene Bullock, ekscentrycznej dziedziczki, która zakochuje się w "bezdomnym" wynajętym jako lokaj na przyjęciu towarzyskim, była pełna zarówno ciepła, jak i śmiesznych nieporozumień.
Kolejne lata przyniosły jeszcze więcej sukcesów. W 1937 roku Lombard wystąpiła w Szczęśliwie się skończyło (Nothing Sacred), gdzie jej postać Hazel Flagg staje się przypadkowym bohaterem medialnym dzięki fałszywej diagnozie śmiertelnej choroby. Film był satyrą na obsesję mediów na punkcie tragedii ludzkich i pokazał Lombard od strony komediowej, ale też z umiejętnością gry dramatycznej.
Jej ostatni znaczący film, Być albo nie być (To Be or Not to Be) z 1942 roku, był zarazem jednym z najbardziej kontrowersyjnych i cenionych dzieł w jej karierze. Występując u boku Jacka Benny'ego w roli żony polskiego aktora walczącego z nazistowskimi okupantami podczas II Wojny Światowej, Lombard dostarczała humoru oraz głęboko ludzkich emocji w obliczu trudnej sytuacji historycznej.
Niestety, życie Carole Lombard zostało tragicznie przerwane w wyniku katastrofy lotniczej w 1942 roku, co sprawiło, że jej obiecująca kariera została nagle zakończona. Mimo to pozostaje ona symbolem złotej ery Hollywood i jest pamiętana jako jedna z najjaśniejszych gwiazd swoich czasów.