Anna Karina, urodzona w 1940 roku, była jedną z najbardziej ikonicznych postaci francuskiej Nowej Fali. Urodzona jako Hanne Karin Blarke Bayer w Kopenhadze, w Danii, szybko stała się muzą i ikoną reżysera Jean-Luca Godarda. Ich współpraca zaowocowała kilkoma niezapomnianymi filmami, które na zawsze zmieniły oblicze kina.
Kariera Anny Kariny zaczęła się od modelingu i ról w reklamach telewizyjnych, ale to jej spotkanie z Godardem otworzyło przed nią drzwi do wielkiego kina. W 1961 roku zagrała główną rolę w filmie Kobieta jest kobietą, który przyniósł jej nagrodę Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmowym w Berlinie. Film ten był nie tylko sukcesem artystycznym, ale również komercyjnym, co uczyniło z niej jedną z najważniejszych aktorek swojego pokolenia.
W 1962 roku wystąpiła w Żyć własnym życiem, gdzie wcieliła się w postać Nany – młodej kobiety próbującej znaleźć swoje miejsce w świecie. Jej rola była pełna emocji i głęboko poruszająca, co sprawiło, że film stał się jednym z klasyków Nowej Fali.
Anna Karina zasłynęła również dzięki swoim występom w dwóch filmach z 1965 roku: Alphaville oraz Szalony Piotruś. W Alphaville wcieliła się w rolę Natashy von Braun – tajemniczej i enigmatycznej kobiety żyjącej w dystopijnym mieście przyszłości. Szalony Piotruś natomiast ukazał ją jako Marianne Renoir – kobietę pełną pasji i nieprzewidywalności. Oba filmy były dowodem na jej niezwykłą wszechstronność aktorską oraz zdolność do tworzenia niezapomnianych postaci.
Poza współpracą z Godardem Anna Karina pracowała także z innymi wybitnymi reżyserami tamtych czasów, takimi jak Luchino Visconti czy Rainer Werner Fassbinder. Była również utalentowaną piosenkarką i pisarką.
Anna Karina pozostaje symbolem francuskiego kina lat 60., a jej wpływ na kinematografię jest nieoceniony. Jej charyzma, talent i niepowtarzalny styl sprawiają, że jest pamiętana jako jedna z największych ikon światowego filmu.