Opis filmu: Pustelnia parmeńska

Pustelnia parmeńska (1982) - Recenzja

Pustelnia parmeńska, włoski dramat z 1982 roku, w reżyserii Mauro Bolognini, to adaptacja klasycznej powieści Stendhala. Film przenosi nas w czasy napoleońskie, oferując złożoną opowieść o miłości, polityce i intrygach dworskich.

Marthe Keller jako Gina Sanseverina jest sercem tej produkcji. Jej charyzma i subtelna gra aktorska nadają postaci głębi i wiarygodności. Gian Maria Volontè w roli hrabiego Mosca również nie zawodzi; jego interpretacja jest pełna elegancji i wyrafinowania.

Andrea Occhipinti wciela się w młodego idealistę Fabrizio del Dongo. Jego postać, mimo pewnej naiwności, przyciąga uwagę widza swoją determinacją i pasją. Georges Wilson jako książę Ernesto IV oraz Yann Babilée jako młody książę Parmy dostarczają solidnych występów, które wzbogacają tło politycznego dramatu.

Wizualnie film zachwyca dbałością o detale kostiumów i scenografii. Bolognini zdołał oddać ducha epoki z niezwykłą precyzją. Jednakże narracja momentami może wydawać się powolna, co może zniechęcić mniej cierpliwych widzów.

Ścieżka dźwiękowa autorstwa Ennio Morricone to prawdziwa perełka, która podkreśla emocjonalne tony filmu i dodaje mu dodatkowej warstwy głębi.

Pustelnia parmeńska to film dla miłośników literatury klasycznej i historycznych dramatów. Choć nie jest to dzieło bez wad, jego artystyczne walory oraz znakomita obsada czynią go godnym uwagi.