Gazda z Diabelnej to film, który przenosi nas w realia polskiej wsi lat 80. XX wieku, ukazując skomplikowane relacje międzyludzkie i codzienne problemy mieszkańców małej społeczności. Reżyseria tego obrazu pozwala widzowi zanurzyć się w autentycznym klimacie tamtych czasów, co jest niewątpliwą zasługą zarówno scenografii, jak i wybitnych kreacji aktorskich.
Iwona Bielska w roli Magdy dostarcza emocji, które są namacalne na ekranie. Jej postać jest pełna sprzeczności – z jednej strony twarda i zdeterminowana, z drugiej zaś krucha i pełna obaw. Bielska doskonale oddaje te niuanse, czyniąc Magdę postacią wielowymiarową i głęboko ludzką.
Zbigniew Buczkowski jako kapral Stanisław Buczek wnosi do filmu element humoru oraz ironii. Jego gra aktorska jest przekonująca i dodaje produkcji lekkości, nie odbierając jednocześnie jej powagi. Postać kaprala Buczka staje się swoistym katalizatorem wydarzeń, co sprawia, że jego obecność na ekranie jest nie tylko przyjemna, ale i znacząca dla fabuły.
Jan Krzyżanowski jako Porucznik oraz Remigiusz Rogacki w roli karczmarza Józia również zasługują na słowa uznania. Każdy z nich wnosi coś unikalnego do filmu – czy to poprzez surowość wojskowej dyscypliny Porucznika, czy też poprzez ciepło i gościnność karczmarza Józia.
Gazda z Diabelnej to film o ludziach dla ludzi – prosty w swojej formie, ale głęboki w treści. Ukazuje piękno polskiej prowincji oraz trudności życia codziennego jej mieszkańców. To obraz pełen kontrastów – radości i smutku, miłości i nienawiści – który pozostawia widza z refleksją nad istotą ludzkiego istnienia.